Księżniczka Aurelia Septim - księżniczka cesarska, córka księcia Ebela Septima i jego żony Joanny Mede, wnuczka cesarza Uriela Septima VII, po ukąszeniu przez wampira, zarażona tą choroba, żona Karla Bernea, razem ze swym mężem byli pierwszymi Słonecznymi Wampirami, matka bliźniaczek Kintyry Berne i Joanny Berne oraz Martina Berne, ostatnia z Rodu Septimów a zatem prawnie cesarzowa Tamriel. Wielka pisarczyni autorka wielu znanych ksiąg.
Historia[]
Wczesne życie[]
Aurelia Septim urodziła się jako jedyne dziecko trzeciego syna cesarza Uriela Septima VII, w Cesarskiem Mieście 400 roku Trzeciej Ery, ponieważ książę Ebel miał w tedy 22 lat myślano że będzie miał jeszcze wiele dzieci jednak Aurelia okazała się być jego jedynym dzieckiem. Ponieważ ojciec był bardzo nietypowym Septimem (uwielbiał miewać przygody) nie był zbyt popularny, jednak jego córka szybko zaraziła się przygodami od ojca i sama zechciała je miewać, w krotce ojciec wynajął jej prywatnego nauczyciela czarodzieja dzięki niemu Aurelia, która już w tedy posiadała imponujące umiejętności magiczne, została potężną czarodziejką. Po pewnym czasie ojciec zdecydowała że najlepiej będzie jeżeli Aurelia rozpocznie o wiele bardziej zakrojone studia, już w młodych lata interesowała się magią, przygodami, historią, a przede wszystkim historią swego rodu.
Pobyt na Uniwersytecie Tajemnic[]
Kiedy Aurelia skończyła 18 lat ojciec zdecydował wysłać ją na dalsze kształcenie do Uniwersytetu Tajemnic, już w tedy była bardzo dobrze obeznana w historii, magi, i innych dziedzinach. Szczegóły jej nauczania nie są znane wiadomo tylko że po dwóch latach nauki osiągnęła szczyt i nie zakończyła kształcenie.
Zarażenie[]
Po zakończeniu kształcenie została wysłana do pałacu ponieważ chciał ją widzieć ją dziadek i Cesarski Mag Bitewny Ocato, mag i dziadek stwierdzili że ma ogromy potencjał i zostanie w przyszłym czasie jedną z doradczyń cesarza. Młoda szczęśliwa była całkowicie nie świadoma że od 2 lat jest obserwowana przez pewnego potężnego wampira Gloda, który szukał zemsty na jej ojcu, i uznał że strata najbliższej mu osoby zrani go najbardziej. W tym celu zakradł się do komnat Aureli, chociaż ta obudziła się w porę i podjeła walkę, poważnie parząc Glodanowi twarz, tej jednak zdołał ja ukąsić i przemienić w wampira, próbował jeszcze podporządkować ją sobie psychicznie jednak jej silna wola wytrzymała oraz przeszkodziła temu straż cesarska.
Jako Wampir[]
Wkrótce z przerażeniem odkryto że Aurelia zaraziła się wampiryzmem i pomimo szukania leku jej zarażenie było trwałe i nie uleczalne, załamana Aurelia uciekła z pałacu i blisko przez pól roku nie dawała znaku życia. Po tym czasie postanowiła wrócić i pożegnać się z rodziną, działo się to 420 roku Trzeciej Ery. Po pożegnaniu pomimo próśb rodziny a przede wszystkim ojca, matki i dziadka aby została z nim, postanowiła udać się na dobrowolne wygnanie w jego trakcie które trwała 2 lata, zajmowała się tropieniem Gloda który zagina, oraz mordowanie różnych wampirów, po pewnym czasie stwierdziła że jej życie nie ma sensu i próbowała popełnić samobójstwo, od tej próby ocalił ją inny wampir Karl Berne wampira pochodzącego z czystego rodu wampirów z Morrowind, początku go znienawidziła i próbowała zabić, ten jednak pokazał jej uroki świata, jego cuda, nawet wampirzego, i dał jej sens do życia, w pewnym momencie zakochała się w Karle wzajemnościom, po zmianie sposobu myślenia, spisała pamiętnik ze swoimi osobistymi myślami.
Septimka z Krwi i Kości[]
Aurelia wciąż pozostawała członkinią rodu Septimów i była z tego bardzo duma, razem ze swym partnerem postanowili pomagać ludziom których dotkną los, Aurelia znalazła w tedy nowe zamiłowanie księgi, prócz swego pamiętnika zaczęła sporządzą rozmaite notatki. W roku 422 postanowił wrócić do stolicy i zobaczyć się z ojcem, tak też postanowiła, ku jego ogromnemu uradowaniu, w tedy też przedstawiała swego narzeczonego ojcu, spędziła inkobnito 3 lata w stolicy w tym czasie zafascynowana historią własnej rodziny, zaczęła spisywać książkę o ich dziejach, na pierwszą linie poszedł jej ojciec, potem wujowie, i kuzyni, na końcu został jej dziadek, który po długich namowach w końcu Uriel opowiedział cała historię swego życia, oraz pobytu w Otchłani, w tedy zapewne dowiedziała się o istnieniu swego czwartego wuja nieślubnego syna Uriela Martina, wkrótce z dzieł historycznych zaczęła spisywać kroniki innych władców cesarstwa i ich dzieje, swoją wielką książkę opisującą dzieje rodu Septimów zatytułowała Księgą Cesarzy, w tym czasie wzięła potajemny ślub z Karlem przy udziale większości członków rodziny Septimów. Następnie pracowała nad następną księgą dotyczącą bardzo dokładnej histor cesarstw zatytułowanej Kroniką Trzeciego Cesarstwa', po pewnym czasie przeniosła się w raz z męże do Wysokiej Skały, ponieważ zaczęto niebezpiecznie plotkować, w tym czasie z rozkazu cesarz powstała dla niej i jej męża tajemna siedziba, która Aurelia nazwała Zamkiem Spokoju, tam mieszkała razem z mężem i kończyła swoje dzieła, utrzymywała kontakty z rodziną, również zajmowała się sprawami tego regionu i pomagała potrzebującym.
W Wysokiej Skale[]
W czas kiedy mieszkała na zamku skończyła pisać kroniki, i zabrała się za pisanie nowych dzieł, nie więcej w tym czasie poznała królową Barenziah i jej syna Helsetha Hlaalu. Wymusiła na Barenziah opis swego prawdziwego życia oraz informacje na jej tema i Tibera Septima, po czym te informacje dodała do Księgi Cesarzy i Kroniki Trzeciego Ceserstwa, po czym gotowe księgi skopiowała i wysłała do Cesarskiego Miasta. W tym czasie pod długim okresie wyczekiwania Aurelia zaszła w ciąże razem ze swym mężem, oboje obwali się o los dziedzic które musiały być naznaczone wampiryzmem, w 427 roku urodziła dwie córki bliźniczki, niestety dotknięte wampiryzmem, Kintyre Berne nazwaną na cześć przodki ni Aureli cesarzowej Kintyry Septim II, a drugą córkę nazwała na cześć matki Joanną Berne. Już w tym czasie jej maż był od uzależniony od krwi, nie tykał się śmiertelników i nie bał się słońca a nawet je polubił i często lubił się przechadzać w jego promieniach (co było nie do pomyślenia dla wampira) natomiast Aurelia nigdy nie spróbowała krwi i tak samo jak mąż lubiła światło, przez połączenie umiejętności magicznych Aureli i Karla, zmieszaniu starej wampirzej krwi z krwią smoków (Aurelia była Smoczym Dziecięciem jak każdy Septim) powstała nowa rasa wampirów, nie żywiących się krwią, lubiących słońce, jednak zachowały się u nich cech wampiryzmu: zmienione oczy, kły, nową rasę wampirów nazwano Słonecznymi Wampirami lub porostu nazywano ich od nazwy protoplastki tej gałęzi Ałrelisami. Przebywając na zamku Spokoju napisała kilka ksiąg między innymi : Smocza Krew opisującej los i historię Smoczych Dzieciąt, Słoneczne Wampiry opisująca cech wampirów słonecznych i ich różnice na tle innych pospolitych wampirów.
Kryzys Otchłani[]
Kiedy w 433 roku Trzeciej Eru w zamachu zginą jej dziadek cesarz Uriel, była zdruzgotana, wkrótce dowiedziała się o śmierci jej wujów i kuzynów, załamana podniesiona na duchu przez męża, przewidywała zagrożenie ze strony dedrycznego księcia Merunesa Dagona, dla tego postanowiła przeciwstawić się jego inwazji, uczestniczyła w Kryzysie Otchłani, gdzie razem z mężem broniła Wysokiej Skały przed siłami Dagona, jej ostatnią nadzieją na ocalenie rodu był nieślubny syn Uriela, w tym czasie Aurelia poszukiwała go zarzrcie, kiedy w końcu się dowiedziała gdzie się znajduje udała się do prowincji cesarskiej aby pomóc mu zdobyć tron, spóźniła się jednak i przybyła w sam środek Bitwy o Cesrskie Miasto, Aurelia uczestniczyła w jego obronie, próbowała dostać się do Świątyni Jedynego aby zobaczyć się z Martinem, spóźniła się jednak ponieważ Martin rozbił Amulet Królów i przemienił się w avatara Akatosha i pokonuje Dagona płacąc jednak swym życiem, Aurelia jest świadkiem tej walki.
Po Kryzysie[]
Po śmierci Martina i zakończeniu kryzysu, zajęła się zbieraniem informacji do jej książki aby wzbogacić ją o rozdział poświęcony Martinowi Septimowi, tak też zrobiła i chociaż nigdy go nie poznała bardzo go podziwiała za jego charakter, marzenia, oddanie i lojalność i zdolność do poświęcenia, spotkała się również Czempionem Cyrodiil aby dostać więcej informacji o Martnie, zainteresowała się również historia i przygodami Czempiona i spisała je w osobnej księdze Czempiono Cyrodiil, po śmierci wszystkich Septimów jako ostatnia przedstawicielka rodu mogła objąć tron, jednak zrzekła się praw do niego i publicznie przyznała się do wampiryzmu jako czynnika, jak to podkreśliła, nie umożliwiającemu objęcie przez niej tronu, jej osoba jednak została ciepło przyjęta nawet jeżeli była wampirem, lud chciał kontynuować dynastie na tronie która ocaliła Tamriel, pomimo zrzeczenie się praw wiąż były jej proponowane objęcie tronu, szczególnie zachęcał ją do tego Wysoki Kanclerz i Cesarki Mag Bitewny Ocatono, jednak ta definitywnie odmówiła. Ponieważ nie było godnego następcy cesarstwa tron pozostał pusty a władze przeją Ocato przyjmujący tytuł Potentata. Aurelia wspierała go jakiś czas jednak nie mogła wytrzymać pobytu w stolicy która przypominała jej o śmierci bliskich, i 3 roku Czwartej Ery opuściała razem z mężem i córkami Cesarskie Miasto i wróciła do Wysokiej Skały. Ponieważ Księga Cesarzy i Kroniki nie mogły już zagrozić cesarstwu wydała je jako zwykła książka Tamriel, gdzie cieszyła się sporą popularnościom szczególnie w prowincji cesarskiej, dobra jakość jej powieści przyczyniła się do wzbogacenia się Aureli która na sprzedaży zyskała całkiem sporą fortunkę. Wkrótce znów zaszła w ciąże i 7 roku Czwartej Ery urodziła syna któremu na cześć swego wuja nadała imię Martin. W roku 10 Czwartej Ery kanclerz Octano został zamordowany a dawne imperium Septimów zaczyna się rozpadać, Aurelia próbuje wspomóc cesarstwo jednak dochodzi do wniosku że aby cesarstwo przetrwało potrzebny jest cesarz.
Poszukiwania Cesarza i obsadzenie tronu[]
Okazało się jednak że znalezienie odpowiedniego kandydata do tronu jest jeszcze bardziej trudne iż cały Kryzys Otchłani, Aurelia szukała długo razem z mężem zrobił 22 osobową listę potencjalnych cesarz, jej wymogi były ostrę, nowy cesarz musiał pochodzić przynajmniej z średniej rodziny szlacheckiej, musiał był obeznany z wojskiem i polityką, zasłużony oraz lojalny i wierny cesarstwu i wierzący w jego idę, oraz przynajmniej po kądziel jakieś związek krwi z Septimami, w końcu po korektach i wykluczaniach pozostali dwaj kandydaci do tronu, zasłużony generał cesarstwa An'kona, obecnie dowódca w legionów w Hammerfell, i druga bardzie obiecująca kandydatura Titusa Mede, jej wuja. Obaj kandydaci mieli dużo wad i zalet zdecydowała w końcu związek krwi z Septimami, i Titus Mede został wytypowany na cesarza przez swoją siostrzenice Aurelie Septim, do dzięki jej poparciu oraz pomocy (pomogła za pomocą swej magi zajął stolice) Titus Mede zdobył tron i koronował się na cesarza jako Titus Mede I, Aurelia wręczyła mu w tedy na pożegnanie Słoneczny Diadem który stał się symbolem władzy Medenów i zastąpił zniszczony amulet królów, odchodząc z powrotem Aurelia poprosiła swego wuja (nawet go zaklneła) aby ten i kontynuował Księgę cesarz i pisanie kronik. Po obsadzeniu tronu Aurelia ostatecznie wróciła do Zamku Spokoju i tam zamknęła się na świat, jednak stale i czujnie go obserwując oraz obserwując sytuacje cesarstwa. W tym czasie wydała nowe książki takie jak Dedry czy Prowincje Tamriel.
Dobrowolne wygnanie[]
Aurelia w czasie trwania całej 4 Ery prawie nigdy nie opuszczała zamku spokoju. Jednak prowadziła bardzo aktywną działalność publicystyczną. Choć wciąż wierzyła w cesarstwo z zadowoleniem obserwowała odbudowywanie się cesarstwa pod berłem, Medena, jednak z wielkim niepokojem obserwowała odradzanie się i rośniecie w siłęAldmerskiego Dominium.
Badania na temat genów[]
W tym okresie Aurelia bardzo zainteresowała się genetyką, szczególnie genami swojej rodziny oraz dziedzictwem krwi Tibera Septima, czyli krwią Smoczego Dziecięcia. Nic nie wiadomo o tych badaniach.
Peryskop Dwemerów[]
W 150 roku 4E, Aurelia zebrała ogromne zasoby ksiąg i otworzyła na swym zamku wielką bibliotekę. W tym okresie weszła w posiadanie pewnych zapisków o krasnoludach, oraz ich artefaktach. Zaciekawiona zapiskami o dwemerach, rozpoczęła badania na temat tej tajemniczej zaginionej rasy.
Książki i inne dzieła[]
- Księgą Cesarzy
- Kronika Trzeciego Cesarstwa
- Smocza Krew
- Słoneczne Wampiry
- Dedry
- Prowincje Tamriel
- Wampiry
- Wampiry Wysze
- Drugie Imperium Remanów